Dit doe ik: Marie-Lise van Veelen

De hersenen zijn het meest kwetsbare orgaan van ons lichaam. Een kleine afwijking heeft vaak vergaande gevolgen. In de rubriek ‘Dit doe ik’ stellen wij de bijzondere medewerkers van het Erasmus MC-Sophia Kinderziekenhuis aan jullie voor. Vandaag is dat Kinderneurochirug Marie-Lise van Veelen. Zij is één van de initiatoren van het Kinderhersencentrum dat in maart 2020 zal openen en vertelt ons over haar werk in het Sophia.

Mijn beroep:
,,De neurochirurgie richt zich op de chirurgische behandeling van aandoeningen aan de hersenen en schedel. Vaak gaat het om serieuze problemen en heftige situaties.”

Dit doe ik in het Sophia:
,,Zo’n anderhalve dag per week werk ik op de OK. Een operatie kan soms wel acht uur duren. Een goede voorbereiding is dan essentieel. Het is belangrijk om vooraf alles goed door te spreken met de patiënt. Kinderen hebben soms de gekste voorstelling van hoe het zal gaan en durven er dan niet altijd naar te vragen. Daarnaast werk ik op de polikliniek, doe ik onderzoek en en ben ik één van de initiatoren van het Kinderhersencentrum. Ik help, in die rol, mee met de ontwikkeling van het Kinderhersenlab. In dit lab willen we hersenfunctie meten en willen we hersenfunctie meten en verbeteren. Kinderen krijgen een rapport met advies op maat. Zo helpen de kinderen ons met onderzoek, en profiteren ze daar zelf ook direct van. Ik hoop dat het er snel is, want dan kunnen we zóveel meer bereiken voor onze patiëntjes.”

Motivatie:
,,De hersenen heb ik altijd fascinerend gevonden. Waar ik nog dagelijks door verrast wordt is de moed die kinderen en ouders hebben. Dat is onvoorstelbaar. Hoe die zich schrap kunnen zetten. Ik doe mijn best om daaraan bij te dragen door helder te zijn en goed richting en uitleg te geven. Een stukje zekerheid geeft houvast waarmee ouders en kind verder kunnen.

Frustraties zijn er ook, natuurlijk. Als er complicaties zijn is het meteen ernstig. En dan is dat heel heftig voor iedereen. Natuurlijk voor de patiënt, maar ook voor mij en het team. Door het dan te delen met mijn collega’s kan ik het goed verwerken.

Een achttienjarige die bij het laatste poli-bezoek, mij met de baard in de keel vertelt welke studie hij gaat volgen, dat is een kadootje, dat raakt me wel.”

Vrije tijd:
,,Ben ik niet in het Sophia, dan ben ik op het water. Ik roei in een ploeg en we doen mee aan wedstrijden. Thuis geniet ik van mijn drie kinderen en hun leuke ideeën over deze wereld. Wat er toch in dat puberbrein omgaat, fascinerend!”

Wil je meer lezen over het Sophia Kinderhersencentrum? Lees dan hier het Vriendennieuws