Met trots verwelkomen wij Splinter als nieuwe ambassadeur van de Stichting Vrienden van het Sophia! Splinter is bekend als schrijver, presentator en politicoloog, maar bovenal is hij een gepassioneerde voorvechter van mentale gezondheid. Met zijn persoonlijke en openhartige verhalen weet hij moeilijke onderwerpen als geen ander bespreekbaar te maken. Wij kijken er enorm naar uit om samen met hem de kracht van positiviteit en openheid te delen, zodat ieder kind in het Sophia zich gehoord en gesteund voelt. Welkom, Splinter!
Wat motiveert jou om je in te zetten voor het Erasmus MC Sophia Kinderziekenhuis? Wat hoop je als ambassadeur te bereiken voor kinderen en jongeren in het Sophia?
We zijn allemaal kind geweest. Als je ouder wordt en terugdenkt aan die tijd, hoop ik dat iedereen hetzelfde gevoel krijgt; dat het een periode was waarbij het leek alsof de zon altijd scheen. En zo hoort het ook te zijn. Want als je nog maar net op deze gekke wereld bent aangekomen, hoor je te spelen, te huppelen, te krijten, tikkertje en verstoppertje te spelen. Je hoort alles in vrijheid te kunnen uitzoeken en ontdekken, zonder dat je bang hoeft te zijn dat je deze wereld vroegtijdig al moet verlaten.
Maar de kinderen in het Sophia Kinderziekenhuis kennen die angst wel. Bij die kinderen bestaat de kans dat als ze terugdenken aan hun jeugd en kinderjaren, dat ze dan niet het idee hebben dat de zon altijd scheen – als ze al de luxe hebben dat ze “ouder” zijn geworden.
Misschien dat hun jeugd wordt gekenmerkt door donkerte, door regen, door wolken, door angsten, door onrust. En dat zou niet zo mogen zijn.In elk kinderhoofd moet er een zonnetje zijn dat straalt en herinneringen mooier maakt. Alle mensen in het ziekenhuis en alle mensen van de stichting proberen die zonnetjes voor die kinderen te maken. Ik wil me heel erg graag inzetten om te helpen die zonnetjes te maken. Misschien dat ik maar voor één of twee extra stralen kan zorgen, maar ik doe dat met liefde en met volle energie.
"En als het even lukt; blijf huppelen! Of dat nu fysiek of mentaal, letterlijk of figuurlijk is – blijf huppelen!"
Welke boodschap zou jij willen meegeven aan de kinderen en jongeren die met mentale uitdagingen te maken hebben?
Het belangrijkste is: sluit jezelf niet op met je eigen gedachten. Ik weet hoe allerlei losse donkere gedachten samen kunnen klonteren en een draaikolk kunnen vormen die je dieper en dieper naar beneden trekt. Daar vervolgens uit omhoog zwemmen, is heel moeilijk. Maar als je iemand kunt vinden – een vriendin, een ouder, een tante, opa of oma, een vriend, een maatje – waarvan je weet dat je aan die persoon alles altijd veilig kan vertellen, doe dat dan.
En nee, je hoeft niet altijd alles dat in je hoofd spookt te delen, je mag in kleine beetjes je angsten, je twijfels, je gedachten met een ander delen. In je eigen tempo, op je eigen manier en op je eigen moment. En soms is het ook goed als je niet iets wilt zeggen met woorden. Je kunt ook minder alleen zijn door gewoon iemand vast te pakken, een hand vast te houden of even uit te rusten op een schouder. Doe dat. Echt.
En misschien klinkt het stom, maar ik weet uit eigen ervaring dat het echt helpt: schrijf. Schrijf de dingen die je meemaakt, de zaken die je overkomen, de angsten die je voelt of de verdrietige momenten die je hebt op. Durf de schaduw die misschien in je hoofd zit, ook op het papier te laten bestaan. En weet ook dat je je niet hoeft te schamen voor die schaduw. Je hoeft je niet bezwaart te voelen voor die schaduw. Die mag er zijn. Hoe groot of ingewikkeld die ook is en hoe lang die ook blijft bestaan; hij mag er zijn. Alleen; laat ons je helpen die schaduw draagbaar te maken.
Wytemaweg 80
Postbus 2040
3015 CN Rotterdam
IBAN NL53 INGB 0000 0701 67
Projecten binnen de volwassenenzorg in het Erasmus MC steunen? Dat kan via de Erasmus MC Foundation
Doneren
